Ponad połowa społeczeństw na świecie żyje w miastach. Bardzo ważne jest, aby industrialna przestrzeń była przyjazna, bezpieczna i komfortowa dla swoich mieszkańców.

Istnieje wiele praktyk projektowania i tworzenia przyjaznych przestrzeni miejskich. Składają się na nie pewne kluczowe elementy, których ideą jest odpowiadanie na potrzeby mieszkańców. W przestrzeniach publicznych rośnie znaczenie tzw. małej architektury, w której pojawia się coraz więcej zieleni i otwartych przestrzeni.

Przyjazna przestrzeń miejska — co to znaczy?

Przestrzeń miejska powinna być przyjazna dla wszystkich swoich mieszkańców — zarówno dorosłych, jak i dzieci, osób starszych i niepełnosprawnych. Wszystkie elementy składające się na miejskie przestrzenie muszą być bezpieczne, trwałe i dobre jakościowo. Przykładem są m.in. kosze na śmieci ze stali nierdzewnej, które coraz częściej goszczą w naszych miastach właśnie ze względu na wysoką jakość. O wysokim poziomie użyteczności przestrzeni miejskiej dla mieszkańców świadczą m.in. łatwość korzystania ze wszelkich atrakcji, oświetlenie, ławki i inne miejsca do spoczynku, regulacja stopnia natężenia ruchu samochodowego itd.

Każde miasto powinno odpowiadać na potrzeby lokalnej społeczności, a jednocześnie zapewniać konkretne rozwiązania, które ożywiają, zmieniają lub tworzą charakter przestrzeni miejskiej. Z tego też powodu mamy do czynienia z obszarami miejskimi podzielonymi na różne strefy funkcjonalne, np. parki z miejscami do odpoczynku oraz strefą do aktywności fizycznej.

Kluczowe jest oczywiście bezpieczeństwo. Siłownie plenerowe, boiska, strefy wypoczynku oraz inne miejsc do zbiorowych aktywności powinny być maksymalnie wygodne i bezpieczne. Można to osiągnąć, dbając o wysoką jakość wyposażenia i rozsądnemu rozplanowaniu przestrzeni miejskiej.

Przyjazna przestrzeń miejska powinna być też wyrazista i atrakcyjna estetycznie. Dzięki temu mieszkańcy znacznie chętniej będą korzystać z różnorodnych udogodnień. Wszelkie zmiany wprowadzane w zakresie małej architektury powinny mieć na celu poprawę otoczenia, aby ludzie identyfikowali się z miastem, traktowali je jak „swoje” i stali się za nie współodpowiedzialne.